Warmte en koude

Om de warmte- en koudevraag te verduurzamen moet warmte in de winter zo goed mogelijk worden vastgehouden en ervoor worden gezorgd dat gebouwen in de zomer niet te veel opwarmen. Dit kan onder andere door isolatie, zonwering en nachtventilatie. De resterende warmte- en koudevraag moet vervolgens worden geleverd via hernieuwbare bronnen. De mogelijke bronnen voor hernieuwbare warmte en koude zijn divers: geothermie, omgevingswarmte uit lucht en water (aquathermie) door toepassing van warmtepompen, zonthermie (winning van zonnewarmte), restwarmte en biobrandstoffen (variërend van houtige biomassa tot biogas). Er zijn verschillende mogelijkheden om een warmtevraag en een koelvraag aan elkaar te verbinden, bijvoorbeeld door toepassen van warmte- en koudeopslag (WKO) en warmtenetten die warmte op lage-temperatuur leveren.

Verschillende beleidsmaatregelen stimuleren de verduurzaming van de warmte- en koudevraag, waaronder Investeringssubsidie Duurzame Energie en Energiebesparing (ISDE), de Subsidieregeling Verduurzaming voor Verenigingen van Eigenaars (SVVE) en het Nationaal warmtefonds. De overheid heeft daarnaast verschillende concrete eisen gesteld om de verduurzaming van de gebouwde omgeving te versnellen. Onder meer er is aangekondigd dat alle huurwoningen, zowel sociaal als particulier, vanaf 2029 niet meer verhuurd mogen worden als ze niet minimaal label D hebben. Voor nieuwbouwwoningen geldt sinds 1 januari 2021 een nieuwe indicator voor eisen aan de energieprestatie. In de dienstensector wordt extra emissiereductie verwacht door de aanscherping en betere handhaving van de energiebesparingsplicht, de uitfasering van de slechtste energielabels, de DUMAVA-subsidieregeling en extra budget voor verduurzaming van Rijksoverheidsvastgoed.