In 2050 moeten volgens de Rijksoverheid alle woningen in ons land aardgasvrij zijn. Die transitie gebeurt de komende jaren wijk voor wijk. De transitie naar aardgasvrij wonen vraagt om technische veranderingen (onder andere in het aanbod van hernieuwbare energie en de infrastructuur), maar leidt ook tot sociale vraagstukken (zoals kostenverdeling en keuzevrijheid). Uitgangspunt van het kabinet is dat aardgasvrij wonen voor iedereen haalbaar en betaalbaar moet zijn.
Het is belangrijk om in de wijkaanpak aan te sluiten bij de drijfveren van bewoners en barrières weg te nemen, om bewoners zo te stimuleren en faciliteren richting aardgasvrij wonen. Voor een geslaagde energietransitie is het cruciaal dat bewoners gaan meedenken en participeren in de transitie naar aardgasvrije wijken (Rijksoverheid, Klimaatakkoord , 2019). Een succesvolle wijkaanpak vereist daarom inbreng van bewoners en een benadering die is afgestemd op hun drijfveren en barrières.
In het Programma Aardgasvrije Wijken (PAW) doen 46 gemeenten in proeftuinen aardgasvrije wijken (Rijksoverheid, Deelnemende gemeenten aardgasvrije wijken, 2020) kennis en ervaring op met de vormgeving en opschaling van de wijkaanpak en hoe bewoners te stimuleren en faciliteren richting aardgasvrij wonen.
- In deze samenvatting zijn de belangrijkste conclusies en aanbevelingen op een rijtje gezet.
- Lees in het artikel ‘Samen werkt beter: bewonersparticipatie in de wijkaanpak‘ verschillende reacties vanuit de proeftuinen.
- Bekijk hier het complete rapport (PDF).
