Figuur 1 verschaft een samenvattend overzicht van de mix van aanbodopties om te voldoen aan de gemiddelde vraag naar flexibiliteit per uur in 2015, 2030 en 2050 met en zonder vraagsturing (‘DR’ versus ‘NoDR’). In het referentiejaar 2015 bedraagt de gemiddelde vraag naar flexibiliteit 503 MW (per uur), waarvan 46 MW wordt geleverd door buitenlandse elektriciteitshandel en 457 door flexibele opwekking, met name door flexibele (fossiele) gas- en kolencentrales. In 2030 is de behoefte aan flexibiliteit gestegen tot 1132 MW (meer dan 2x zoveel als in 2015). Zónder vraagsturing wordt in deze behoefte vooral voorzien door buitenlandse handel (827 MW), flexibele opwekking (299 MW) en – in mindere mate – VRE curtailment (6 MW). Mét vraagsturing voorziet deze optie in bijna een-zesde (186 MW) van de totale flexbehoefte in 2030 (1132 MW), terwijl de flexbijdrage van buitenlandse handel daalt naar 712 MW en die van flexibele opwekking naar 220 MW.

In 2050 neemt de behoefte aan flexibiliteit nog veel meer toe tot gemiddeld 5910 MW per uur (meer dan 5x zoveel als in 2030 en zelfs bijna 12x zoveel als in 2015). Zónder vraagsturing wordt in deze behoefte vooral voorzien door buitenlandse handel (2446 MW), VRE curtailment (2425 MW) en opslag (975 MW), met name door middel van Vanadium Redox (VR) batterijen voor balanshandhaving. Mét vraagsturing voorziet deze optie in meer dan een-derde (2002 MW) van de totale flexbehoefte in 2050 (5910 MW), terwijl het flexaanbod van buitenlandse handel afneemt tot 2131 MW, van VRE curtailment tot 1663 MW en van opslag zelfs tot 105 MW.